Uzun zamandır yazmıyorum, bu süre boyunca birçok konu, birçok olay birikti… Ülkemiz çok problem yaşadı bununla beraber birçok badire atlattı. Ama inanın neyi yazacağımı şaşırdım. Vodafone Arena’daki patlamaya mı yazayım? Kayseri’deki saldırıya mı yazayım? Reina için mi yazayım? El-Bab şehitlerine mi yazayım?
Geçmişten günümüze ne kadar saldırı yapıldıysa hepsi bu toprak parçasını bölük bölük etmeye yönelikti. Bu menfur saldırıları üstlenen; ister Müslümanlıktan nemalanarak büyümeye çalışan DAEŞ olsun, ister adi saldırıların altında parmağı olan PKK olsun, isterse de devlet içi paralel yapılanan FETÖ olsun… Gözlerinden yaşlar akan Analar olduğu müddetçe, yetim kalan çocuklar olduğu müddetçe, dul kalan bayanlar olduğu müddetçe bu saldırıları kimin yaptığı hiç de önemli değil. Türklerin ve Müslümanların başındaki bu belalar hiçbir zaman son bulmadı. Zaman oldu HUMEYNİ çıktı, zaman oldu DAEŞ çıktı, zaman oldu FETÖ çıktı. Dünya da bunlar yetmezmiş gibi İslamofobik görüşü lanse etmek için çalıştı da çalıştı. Biz de suçu her zaman Amerika’ya Avrupa’ya atıp durduk.
Hiç baktık mı kendimize, kendi içimizdeki problemlere? Müslümanlar olarak birbirimize ne kadar yardımcı olduk? Acaba Müslümanların birbirine verdiği zararı Amerikalı Avrupalı verdi mi? Tamam bu terör örgütlerinin hepsi Amerika ve Avrupa güdümünde olabilir ama saldırıların hepsi Müslümanların elinden çıktıktan sonra ne fark eder ki? Şu an sadece Suudi Arabistan bile elini taşın altına koysa bütün Müslümanların sıkıntısı çözülür ancak kendileri Amerika’ya sevimli gözükmeyi tercih ediyor. Bu düzen bozulur… Belki bugün değil ama elbet bir gün. Gün gelir Arabistan’ın petrolü biter, gün gelir büyük devletler birbirine girer… İşte o gün Türkiye söz sahibi olur. İki dudağı arasından çıkacak sözlere bakılan Amerika İsrail değil de Türkiye olur. Onlar da sansınlar ki yapılan bu saldırılarla Türkler yok olur, bilmiyorlar ki bu bir ‘’yok oluş değil çok oluş’’ tur.
Her askerimizin dilinde olduğu gibi ‘’Bir ölür bin diriliriz’’. Selametle